Kees Klomp (Hölscher) 1959 - 2025

Ons aller Kees

Op het Polderfeest, in zijn rode shirt, op zijn klompen en meestal met een flinke stapel glazen onder zijn arm. Dit is hoe wij, de Feestcomitéleden, maar ook alle Kwakelaars hem kennen.

In de gesprekken die we afgelopen week hebben gehad met elkaar kwamen we allemaal tot dezelfde karakter omschrijving: eenvoudig, trouw, goudeerlijk en dienstbaar. Ook Chris, de spreker na ons, kwam tot dezelfde conclusies.

Vanaf zijn start in 1982, bij het Feestcomité nam Kees zijn taken heel serieus. ‘Tijdens het feest ben ik er voor de gasten, als alles klaar is neem ik zelf wel een pilsje. Alles op zijn tijd.’

Kees was natuurlijk meer dan het Feestcomité. Een ark in de ringvaart, in de zogenaamde bocht van Schelling, was zijn geboorteplek. Samen met vader Cor, moeder Lien en zusje Lieneke heeft Kees daar jarenlang gewoond. In het huisje voor de ark, aan de Boterdijk, woonden zijn opa en oma, samen met zijn tante Gonda. De familie had het zeker niet breed. Vader Cor huurde een stukje grond in het gebied wat we nu kennen als de ruilverkaveling, hij was daar kweker. Toentertijd waren daar nog geen wegen en waren de percelen alleen over het water bereikbaar. Financieel was dat niet vol te houden. Vader Cor vond werk bij de Cindu in Uithoorn en het gezin kom een huis huren in de Chrysantenlaan. Zijn zus Lieneke overleed op heel jonge leeftijd, toen zij in de 6^e klas van de lagere school zat. Een tragedie die het gezin maar amper te boven kwam.

Al jong ging Kees van school om te gaan werken bij Dekker aan de Vuurlijn. Een extra inkomen gaf wat meer armslag voor het gezin. Kees is heel trouw geweest aan zijn werkgevers. Hij heeft 26 jaar bij Dekker gewerkt, tot het bedrijf stopte. En daarna al meer dan 20 jaar bij Hedera plant. Martin Hogeboom heeft daar deze week een prachtig stuk over geschreven.

Naast zijn werk was Kees al vroeg betrokken bij de Solexclub en bij Radio Cyclus waar we straks meer over horen.

Als het ’s winters ging vriezen was Kees op het ijs te vinden. Niet om te schaatsen maar om sneeuw te schuiven, te stempelen tijdens de Poldertocht en om scheuren in het ijs te dichten op de Fortgracht, als alle schaatsers al in de kantine zaten. Ook hier stelde Kees zich dienstbaar op ten behoeve van het ijsplezier.

Toen vader Cor overleed, werd Kees verantwoordelijk voor het inkomen. In het begin werd Kees na zijn werk nog verwend door moeder Lien. Toen later haar gezondheid achteruitging, zorgde Kees voor zijn moeder. Iedereen in De Kwakel weet hoe gek hij was op zijn moeder, daar zijn genoeg voorbeelden van.

Kees was natuurlijk altijd jarig tijdens het Polderfeest. Toen Kees de mooie leeftijd van 50 jaar bereikte hebben we als Feestcomité stad en land afgezocht voor een grote klomp waar Kees in kon zitten. Een aantal leden hadden deze klomp op een versierde veilingkar gezet en rond een uur of tien ’s avonds hebben we Kees naar deze klomp gelokt en hem verteld dat we hem door de feesttent gingen rijden voor zijn verjaardag. Kees vertelde op dat moment dat de feestvreugde toch even moest wachten. Hij stond op het punt naar huis te gaan om zijn moeder te helpen met haar kousen af te doen en naar bed te brengen. De verrassing voor zijn verjaardag, dat ook af afgestemd was op de optreden van de artiesten die avond, moest maar even wachten.

Ook voor zijn 60^ste verjaardag hebben we Kees in een grote klomp rondgereden tijdens het Polderfeest. Hij kon vanuit de klomp wat biertjes uitdelen en vooral alle felicitaties van de Kwakelaars in ontvangst nemen. Iedereen kon zien hoeveel Kees hiervan kon genieten.

Kees kon – al dan niet onder het genot van een biertje – altijd uitgebreid vertellen over het verhalen van het Polderfeest en de Kermis van vroeger. Verhalen over de baggerplaggen die met de kermis door de tent gingen. Vergeleken met vroeger is het de laatste jaren maar een brave boel geworden kon Kees dan zeggen.

Ook voor alle deelnemers van de Kwakelse optochten, zowel de kinderen als de volwassenen, was Kees zelf, zijn klompen of zijn solex heel vaak een inspiratiebron voor het gekozen thema van een groep. Deze groepen deden dit altijd met veel respect voor Kees, Kees ging op zijn beurt maar graag op de foto met deze deelnemers.

Deze mooie voorbeelden illustreren, Albert zei het net al, hoe Kees in het leven stond: trouw, dienstbaar, eenvoudig en dankbaar.

Kees deed binnen het Feestcomité veel klusjes op de achtergrond, die niet altijd voor iedereen direct heel zichtbaar waren. Kees is altijd van grote waarde geweest voor de bouwploeg: het maken en onderhouden van alle zaken die we gebruiken voor onze evenementen. Zijn technische inzichten van zijn eigen voertuigen kwam natuurlijk goed van pas. Verder was Kees altijd beschikbaar voor op opbouwen en afbouwen, het aan- en afrijden van hekken en andere materialen, verkeersregelaarstaken, noem het allemaal maar op. We hoefde Kees maar te bellen voor een klus, en het antwoord was eigenlijk altijd wel ja.

Kees is weleens gevraagd wat zijn drijfveer is voor het vrijwilligerswerk bij het Feestcomité. Kees antwoorde: iemand moet het toch doen, als we het niet doen wordt het snel net zo’n dooie boel als in Uithoorn.

Afgelopen zomer, tijdens de laatste vergadering voor het Polderfeest, merkten we dat het met Kees niet zo lekker ging. Hij was aanwezig, maar daar was eigenlijk alles wel mee gezegd. Kees is uiteindelijk toch maar naar de dokter gegaan en daar bleek dat het inderdaad niet in orde was. Helaas heeft Kees daardoor het afgelopen Polderfeest moeten missen, het Polderfeest waar die altijd vakantie voor opnam om erbij te kunnen zijn. Op zondagavond na het Polderfeest komen we met alle leden altijd bijeen. Michelle is toen bij Kees langsgegaan in het ziekenhuis, via een videoverbinding hebben we Kees toen nog even bij alle leden kunnen laten zijn. Kees heeft in september nog wel een stukje van de kermisoptocht langs de kant kunnen kijken. Helaas zijn meer optochten hem niet gegund geweest.

De afgelopen maanden heeft Kees hard gestreden. Zijn gezondheid heeft het helaas niet toegelaten om deze strijd te kunnen winnen. Kees is het afgelopen half jaar onvoorwaardelijk gesteund en geholpen door Monica en Huib die altijd hebben klaargestaan voor Kees. Niet alleen het afgelopen half jaar, maar eigenlijk in de gehele periode dat ze buren van Kees geweest zijn. Kees was daar heel dankbaar voor een wij kunnen daarvoor alleen maar veel respect en waardering hebben.

Het zal voor het Feestcomité en alle Kwakelaars een vreemde gewaarwording zijn: Polderfeest en de Kermis zonder Kees. We zullen Kees in ieder geval blijven herinneren om hoe hij was en wat hij voor ons allemaal al die jaren betekend heeft.

Kees, we gaan je missen en bedankt voor alles!